Ajax kruipt door oog van de naald in Future Cup

Johan Cruijff is er niet meer. Tijdens de Future Cup kreeg ik dat besef steeds meer. De minuut stilte op de eerste dag van het jeugdtoernooi voor de grootste voetballer die Nederland ooit had, was indrukwekkend. Het spel van de B1 van Ajax een stuk minder. In de eerste wedstrijd tegen Right To Dream begon Ajax met Anderson Lopez op linksbuiten, Ruben Hoogenhout in het centrum van de verdediging en Jasper Ter Heide rechtsachterin. Zij moesten de internationals Justin Kluivert, Mathijs de Ligt en Navajo Bakboord doen vergeten.

De steunpilaren werden echter nodig gemist. Voorin miste Ajax creativiteit en achterin was het af en toe zo lek als een mandje. Het was aan de de slordige Ghanezen te danken dat Ajax bij rust niet tegen een achterstand aankeek. In de tweede helft werd het ietsje beter met toptalent Daishawn Redan voor de teleurstellende Anderson Lopez en later Rayan El Azrak er nog bij. Maar het bleef bij 0-0, de Ajacieden hadden nog geluk dat er weinig supporters op het matige duel waren afgekomen.

Dus had de ploeg van Frank Peereboom wat goed te maken tegen de leeftijdsgenoten van Red Bull Salzburg op de inmiddels goed gevulde Toekomst. Onder aanvoering van Che Nunnely, die zich als een vis in het water voelde tussen zijn leeftijdsgenoten, Noa Lang en nieuwkomer in de basis Redan stond er al snel een 2-0 voorsprong op het scorebord. Door diezelfde Redan en de Belgische parel Francesco Antonucci. In de eerste wedstrijd mislukten vrijwel al zijn acties, nu was hij een ware plaag voor de verdediging van de tegenstander. Daarna liet Ajax de teugels wat vieren en kregen de Oostenrijkers kleine kansjes. Maar onder aanvoering van invaller El Azrak ging Ajax opzoek naar de 3-0. Die maakte hij zelf met vrijwel zijn eerste balcontact. Een in één keer ingedraaide corner. Bij die uitslag zou het blijven en zo ging Ajax alsnog vol vertrouwen de tweede dag in.

Peereboom ging er vanuit dat er weinig meer fout kon gaan en dus gaf hij een aantal jongens rust. Jurgen Ekkelenkamp, Familia Castillo, Sven Botman, Redan en Antonucci begonnen om die reden op de bank. Door omstandigheden moest Ajax op het kunstgrasveldje spelen. Daarom was er weinig publiek en was de ambiance een beetje treurig. Evenals het spel van Ajax. Aan de eerste helft wil ik niet te veel woorden vuil maken, alleen dat doelman Nigel Bouman zich Manuel Neuer waande en daardoor opzichtig in de fout ging. Hij kwam veel te ver en vroeg uit en schonk Arsenal daarmee de openingstreffer.

Peereboom moest ingrijpen en besloot bij rust drie keer te wisselen. De hevig tegenvallende El Azrak werd vervangen door Antonucci. Lopez en Ter Heide werden uit hun leiden verlost en werden vervangen door Redan en Castillo. Door de vele wisselingen liepen de jonge Amsterdammers als een kip zonder kop op het veld en was het al snel 0-2 voor Arsenal. Daarna kwamen ook Ekkelenkamp en Botman er nog in. Het leek niet te mogen baten. Ajax zou een doelpunt te kort komen en daardoor voor het eerst in de historie niet de finale gaan halen. Totdat Redan na goed werk van Lang en Antonucci opeens voor de doelverdediger van Arsenal verscheen. De grote kans was echter niet aan hem besteed. Toch kwam het uiteindelijk in de laatste seconde nog goed. Botman kopte een goed getrapte hoekschop van Antonucci prachtig binnen.

Zo heeft Ajax alsnog de halve finale gehaald waarin het titelverdediger Anderlecht treft. Dit doordat het doelsaldo één doelpunt beter was dan dat van Right To Dream. Op een hoop fora kwam nodige kritiek binnen op de huidige lichting Ajax-talenten. “Neplichting” werd gezegd. Men vergeet daarbij dat de beste spelers van deze lichting internationale verplichtingen hebben en de spelers er niet verantwoordelijk voor zijn dat Peereboom elke wedstrijd met een volledig ander elftal begint. Juist om die mensen de mond te snoeren, hoop ik dat de talenten zich herpakken en het toernooi gaan winnen…