Column: Het ijkpunt

Even rust voor Ajax, het is tijd voor een interlandperiode. Frank de Boer had het over een ijkpunt. De Ajacieden hebben er acht wedstrijden opzitten. Vier competitiewedstrijden en vier wedstrijden in de voorrondes van zowel Champions League als Europa League. Voor die Europa League zijn we inmiddels doorgedrongen tot de groepsfase en in de Eredivisie staan we met drie punten los bovenaan. Geen hele slechte prestaties, toch was en is er enorm veel kritiek op voornamelijk het spel van Ajax.

Te jong, niet genoeg ervaring, altijd kiezen voor de veilige oplossing en geen creativiteit. Zomaar wat voorbeelden van de kritiek die is geuit de afgelopen tijd. Zowel de supporters als de media vragen om sprankelend en attractief voetbal. Eigenlijk is dat zoals we in Nederland het voetbal graag zien. De manier waarop FC Utrecht het stadion vol moest krijgen, de manier waarop FC Dordrecht moest spelen om vervolgens kansloos weer te degraderen naar de Jupiler League.

Deze kritiek was vooral voor trainer Frank de Boer, hij zou zijn doorgeslagen met het inpassen van eigen jeugd. Maar terugkijkend op het resultaat van de afgelopen periode, valt daar weinig op af te dingen. Plaatsing voor de Champions League werd niet behaald, een domper, maar misschien wel een hard beeld van de realiteit. Echter heeft Ajax zich met hangen en wurgen geplaatst voor de Europa League. Het spel was inderdaad niet om aan te gluren, maar het gewenste resultaat was daar wel.

In de Eredivisie zijn de cijfers erg goed. Vier wedstrijden gespeeld, twaalf punten, twaalf doelpunten voor en nul tegen. Kortom een prima start. Maar het spel in vooral de eerste drie wedstrijden was niet spectaculair. De Boer kreeg het sinds zijn aanstelling, voor het eerst zwaar te verduren. Hij zou de chemie met zijn spelers niet hebben. Dat lijkt toch echt af te hangen van de benadering.

Verdedigend staat Ajax voor het eerst in jaren, heel erg goed, duels worden gewonnen en de kansen tegen zijn enorm schaars. De gehele organisatie van het elftal is ook perfect. Frank de Boer heeft zijn groep goed geanalyseerd. Hij heeft als basis gekozen voor een goede organisatie en dat werkt, Ajax heeft de controle over elke wedstrijd en geeft niks weg. Dat resulteert voorlopig tot saai en zakelijk voetbal.

Tegen ADO werd duidelijk dat De Boer en zijn elftal nu vanuit de goede organisatie werkt en zoekt naar beter aanvallend voetbal. Het was niet saai, er waren mooie acties en El Ghazi blijkt in een supervorm te verkeren. Conclusie op dit ijkpunt is dus toch dat de resultaten prima zijn, het spel aanvallend aan het verbeteren is en dus heeft Frank de Boer alle touwtjes nog strak in handen.