Column: Huilen met de pet op

Het was weer eens een avondje huilen met de pet op in de Amsterdam ArenA. Persoonlijke fouten waren er in overvloed, maar het was vooral een collectief falen. Om iets voor zeven uur zette ik mijn televisie met goede moed aan. Martin Jol had aangekondigd het publiek te gaan vermaken, dus ik ging er even lekker voor zitten. Bakkie chips erbij. Het begin was nog redelijk, maar na iets meer dan twaalf minuten zag ik het alweer gebeuren.

Een persoonlijke fout van Gregory van der Wiel, die zich liet aftroeven door een 16-jarige kleuter. Van der Wiel, vaste kracht in Ajax 1 en bovendien meervoudig international, laat zich in een kopduel wegzetten: 0-1. Enfin, een foutje, kan gebeuren. Maar als vervolgens aanvallend niets meer lukt en Oleguer alle ballen die hij in zijn bezit heeft, inlevert bij de tegenpartij, zie ik het alweer fout gaan. Een prachtige pass van de Spanjaard, die elke amateurvoetballer zou kunnen hebben zien aankomen, wordt onderschept. Nog geen tien seconden later laat onze Twitter-vriend zich opnieuw aftroeven door onze Belgische puber en is de stand: 0-2.

Natuurlijk kunnen we dan zeggen: we waren al geplaatst, of: we speelden met een b-team. Maar als je zulke fouten maakt, bovendien niet alleen gemaakt door invallers, moeten we ons dan niet vreselijke zorgen gaan maken? Waar topclubs als Manchester United en FC Barcelona dit soort wedstrijden met een C-team nog met 3-0 weten te winnen, wordt Ajax gewoon finaal van de mat getikt als er op vier posities een andere speler rondloopt.

Na de dubbele achterstand lukt er helemaal niets meer bij Ajax. Aanvallend wordt er niet meer geproduceerd dan welgeteld één afzwaaier. Vervolgens gaat men achterin weer enorm de fout in. Een voorzet gaat voorlangs, niets aan de hand zou je zeggen. Dan vind Van der Wiel het nodig om de bal terug te leggen, in plaats van er overheen te springen. Stekelenburg was ook niet in staat de bal vast te houden. Dan krijgt Oleguer, u weet wel, die Champions League-winnaar en ooit basisspeler van FC Barcelona, de kans om de bal vlak voor de lijn weg te schieten. Maar wat doet hij, het is achteraf gezien eigenlijk om je longen uit je lijf te lachen. Hij ramt die bal in eigen doel!

Ik vraag me serieus af wat dit soort spelers bij Ajax doen en waarom ze überhaupt voor weet ik het hoeveel miljoen gekocht werden. Tot mijn grote spijt krijgt Martin Jol in de tweede helft ook nog eens last van het Marco van Basten-syndroom. Hij laat het team ongewijzigd, ondanks dat de hele ArenA de namen van Demy de Zeeuw en Luis Suárez scandeert. Zou er echt geen belletje zijn gaan rinkelen bij de Haagse oefenmeester? Vervolgens wordt, het leek wel 1 april, Dennis Rommedahl ingebracht. Pas tien minuten voor tijd, als Emanuelson nog 1-3 heeft gemaakt, komt Suárez in het veld en nog even later komt De Zeeuw in het veld. Een beetje aan de late kant, lijkt mij.

Ook de voorhoede wist niets te brengen vanavond. Topspits Pantelic (hoe vaak zou hij zijn duim opgestoken hebben en een applaus gegeven hebben vanavond?) heeft geen pepernoot geraakt en ook Sulejmani is nog altijd geen schijntje van de 16,25 miljoen euro die wij hebben betaald waard.

Het schaamrood staat me werkelijk op de kaken. Ik schaam me voor het vertoonde spel. We worden weggetikt door een stelletje Belgen. Als er één land is wat in Europa nog slechter presteert dan Nederland, dan is het wel België.

Wat vanavond duidelijk is geworden:

– Dat spelers als Oleguer geen enkele toegevoegde waarde hebben voor Ajax. (nog een nadeel van zijn slechte spel: na vanavond is er waarschijnlijk geen enkele potentiële koper meer over)
– Dat spelers als Van der Wiel nog lang niet klaar zijn voor een overstap naar Arsenal.
– Dat Ajax zonder spelers als De Zeeuw, Suarez, Alderweireld en Gabri, gewoon helemaal niets voorstelt in Europa.

Kortom: Ajax is geen topclub meer. Nu definitief. Wat zullen Twente en PSV lachen…