Column: Sno is een grote meneer en miskoop

Ik ben een redelijk genuanceerde Ajacied. Het is niet zo dat als er hier en daar een wedstrijd wordt verloren of als er matig gespeeld wordt, ik ga roepen dat er koppen moeten rollen. De Amsterdam ArenA bestormen of roepen dat de moeder van de voorzitter haar geld verdient achter de ramen, ik zal het niet doen. Kritisch ben ik natuurlijk wel, zo ook op Evander Sno.

Toen Marco van Basten en Uri Coronel dit voorjaar naar Amsterdam kwamen, was iedereen behoorlijk benieuwd naar wat er zou gebeuren binnen de club. Er moest worden afgerekend met tien jaar compromiselftallen die niets of nauwelijks iets van waarde hebben bereikt. Compromiselftallen ja. Ik weet niet of het een officieel woord is, ik denk het niet, maar het dekt de hele lading van wat ik bedoel. Het ja-we-moeten-toch-ook-nog-iets-voor-de-breedte-hebben-gehalte (dat is zeker geen goed Standaardnederlands) moest verdwijnen, om in de toekomst nog iets te kunnen betekenen.

Er moesten behoorlijk wat zwakke broeders vertrekken uit de selectie, maar nog beter, er werden ook flink wat miljoenen uitgetrokken om het team te versterken. Er werden een aantal mooie aankopen gedaan en dan ook nog Evander Sno.

Evander Sno vertrok op zijn achttiende uit de jeugdopleiding van Ajax naar Feyenoord. Toen dit geen succes bleek, vertrok hij naar NAC. Na 14 prima officiële wedstrijden in de ploeg van de club uit Breda, tekende Sno een contract bij het Schotse Celtic. In het eerste seizoen speelde hij 18 keer en in zijn tweede seizoen 12 keer. Niet bepaald een onomstreden basisspeler.

Op de Olympische Spelen van afgelopen zomer, kon hij niet overtuigen en was hij absoluut geen steunpilaar. Toch sloeg de hoogmoedswaanzin bij Sno volledig toe. Sno vindt zichzelf waarschijnlijk beter dan iedereen, maar in ieder geval beter dan Riquelme: “Ik ben geen speler die achter anderen aanloopt. Als jij sterker bent, komt-ie achter jou aan. Als het nou Messi was…” Zo ging hij geheel in tegen de opdracht van trainer Foppe de Haan. Nu heb ik niks te maken met Foppe de Haan, maar lijkt me dat toch niet de bedoeling van een trainer-speler relatie, dat als je een opdracht krijgt, dat je die naast je neerlegt. Sno vindt zichzelf dus een grote meneer, die niet achter anderen aanloopt, ondanks de opdracht van de trainer.

Toen het nieuws bekend werd dat Sno was aangetrokken, waren er al veel twijfels bij de supportersschare. Toen hij in de eerste wedstrijd van het seizoen werd verkozen boven Ismail Aissati op het middenveld, zorgde dat voor veel gefronste wenkbrauwen. Dat werd na het zien van de eerste wedstrijden niet veel beter, hoewel hij zelf vond dat hij goed speelde tegen Willem II en Roda JC. Nu zijn er vijf wedstrijden gespeeld en staat Sno al niet meer in de basis en dat is volkomen terecht. Natuurlijk zijn het pas vijf wedstrijden en is het misschien nog te vroeg om te oordelen blabla… mocht hij nog uit de verf komen, dan zal ik dat ook opschrijven, maar ik vrees van niet. Evander Sno is namelijk traag. Hij haalt door zijn handelingssnelheid consequent de snelheid uit het Ajax spel, maakt verkeerde keuzes, heeft een matig trap en is nonchalant in de passing.

Maar het gaat me eigenlijk nog niet eens zo om Sno. Geloof me, ik ben onbevooroordeeld, maar ik heb wel al genoeg gezien. Met Vertonghen, Gabri, Lindgren, Aissati, Sulejmani, De Jong, Leonardo, van der Heijden, Enoh, Donald, Anita en Emanuelson in de selectie is er absoluut geen ruimte voor Evander Sno.

Evander Sno vindt zichzelf dus een grote meneer. Ik ook. Als ik naar zijn postuur kijk. Maar bovenal vrees ik dat Sno een grote miskoop is.