Geschreven door Krist Stoelwinder – Uitgave: 26 maart 2016 14:41 – Bron: Ajaxinside.nl
Op een zaterdag in maart van dit jaar speelde Rayan El Azrak in de B2, het slechtst presterende jeugdteam van de jeugdopleiding. Dit terwijl vanuit de jeugdvolgers de roep om de kleine dribbelaar in de A-jeugd stijgende is. Door het vaak matte middenveld waarmee de A1 opereert, met afgelopen zaterdag zelfs Mathijs de Ligt op het middenrif.
Het is echter niet zo gek dat El Azrak zijn minuten maakte in de B2. De jeugdinternationals waren op pad en dus had de B1 vrij. Een plekje in de A2 had gekund, maar de ploeg van George Ogararu is een tombola van spelers en in Den Haag werd door de gastheren flink gebeukt. Niet het spel van de fragiele middenvelder. In de topper tegen PSV met de B1 liet hij zien dat hij nog niet geschikt is voor de A1. In balbezit is hij misschien wel de sterkste pylon van de ploeg, maar in omschakeling tegenstander zonder twijfel de minste samen met de Belg Francesco Antonucci. Vorig jaar was El Azrak bovendien nog speler van de B2, het geeft aan dat de stap naar de A1 een hele grote zou zijn.
Toch gold werd hij eerder als een waanzinnig talent. Dit omdat de 16-jarige spelmaker veel weg heeft van die andere lichtvoetige jongen van Marokkaanse afkomst: Abdelhak Nouri. Al dribbelend passeert hij makkelijk en heeft hij tevens oog voor de vrijstaande medespelers. Het rendement van El Azrak is echter een stuk lager, dit terwijl iemand met zijn kwaliteiten eigenlijk minimaal om de wedstrijd op het scoreformulier zou moeten staan met een doelpunt of assist. Het is ook een nadeel voor hem dat er in zijn lichting niet echt een controleur rondloopt. Balverlies is dus dodelijk, daardoor is het voor een trainer een groot risico om El Azrak op te stellen. Om de vergelijking met Nouri door te zetten moet gezegd worden dat hij met Donny van de Beek en Carel Eiting en eerder El Aschraf Mahdioui in zijn elftal altijd wel een speler heeft die in kan grijpen en de ruimtes dichtloopt. B-junioren Noa Lang, Giovanni De La Vega en Antonucci hebben dat veel minder. Jurgen Ekkelenkamp heeft het in zich, maar is toch meer een verdediger.
Inmiddels acteren de toptalenten van El Azrak zijn generatie in de Youth League of zitten zelfs tegen het eerste aan van een buitenlandse topclub. Jaloers zal hij echter niet zijn. Tien jaar geleden werd bij hem namelijk diabetes geconstateerd. In plaats van bij de pakken neer te gaan zitten werd hij ambassadeur bij de Bas van de Goor Foundation (bvdGF). Een stichting die mensen met diabetes aan het sporten wil krijgen. Om die reden geven topsporters op de website een inkijkje in het leven van een topsporters met diabetes, onder andere oud-Ajacied Jan-Arie van der Heijden. En dus ook El Azrak: “Het gaat hartstikke goed bij Ajax, alleen moet ik goed op mijn BG letten. Dit betekent dat ik vaak mijn BG moet meten. Ik gebruik de insuline pomp, dat werkt voor mij het beste.” Ook over zijn toekomst bij Ajax is hij helder: “Ik hoop natuurlijk ooit het eerste van Ajax te halen maar eerst hard trainen en mijn best blijven doen om door te ontwikkelen.”
Het huidige seizoen begon voor El Azrak voortvarend en kenners schreven hem al richting de A1. Blessures gooiden echter roet in het eten en dus moet hij zich weer omhoog vechten. Iets wat hij altijd al moest, want in de C-junioren was hij een kop kleiner dan de middenvelders van de tegenstander. Toch was El Azrak degene die opviel en ondanks zijn geringe lengte op het netvlies stond van de toeschouwers. Ik twijfel er dus ook niet aan dat hij de stap naar de A-junioren weet te maken, want zoals hij zelf zegt: “Als je iets graag wil dan lukt het vast. Diabetes hoeft geen belemmering te zijn als je een droom hebt.”
