Wat Ajax in Turijn gedaan heeft, is ongelofelijk. Het veroverde harten, het deed verstommen, het deed huilen. Zelfs Juventus supporters konden niks anders dan alleen maar toegeven dat “Ajax deserved it. You taught us a lesson”. Eergisteren was ik in Londen en keek naar Manchester City – Tottenham. Na het eindsignaal bekenden een aantal Londenaren dat ze niet echt met vertrouwen uitkijken naar de halve finale tegen Ajax. Maar de wedstrijden in de Champions League dit seizoen en ook veel wedstrijden in de eigen competitie zijn niet alleen onbeschrijflijk goed, vol technische hoogstandjes en tactisch ijzersterk, het is voetbal dat we tot nu toe eigenlijk nog niet kennen. En ja, het verovert harten over de hele wereld.
De architect van dit alles is Erik ten Hag. Hij is bescheiden en krijgt nog steeds te weinig credits, vind ik. Hij werd aanvankelijk door vele kenners uitgefloten en veroordeeld om onzinnige dingen. Maar Erik slaat onvergetelijk hard terug. Veni en vidi. Hij kwam en hij zag. Vici hopelijk snel. Op zijn doordachte en doortastende wijze. Je ziet het als Ajax de kleedkamer uitkomt, zoals na de rust in Turijn. In die kleedkamer heeft Erik naar eigen zeggen drie kleine ingrepen gedaan. “….., zodat Frenkie meer ruimte kreeg.” Ja, hij is bescheiden en dat siert hem. Maar die fantastische tweede helft in Turijn is maar een voorbeeld. Hetzelfde gebeurde in Madrid en in de thuiswedstrijden tegen Juventus, Real en Bayern. En tegen PSV. Om er maar een paar te noemen. Kleine ingrepen met immense gevolgen. Het zijn geen toevalligheden meer. Dit is het nieuwe Ajax. Het Ajax van Ten Hag en het Ajax dat, zo mogen we inmiddels wel concluderen, een nieuwe standaard neergezet heeft. Onder leiding van de broodnuchtere perfectionist uit Twente die terug uit Turijn alweer naar beelden van Groningen keek ter voorbereiding op de volgende wedstrijd. Geen bier, maar beelden voor Erik.
Los van alle voetbaltechnische en -tactische aspecten heeft Ten Hag twee belangrijke ingrediënten teruggebracht in het spel van Ajax: lef en lol. Lef heeft Ajax altijd gehad, maar het kwam er de laatste jaren niet altijd uit. Ten Hag weet dit bij de spelers aan te wakkeren. Hij geeft ze het vertrouwen om met lef te spelen. “Blijf gewoon jezelf jongens en durf.” Een stukje Twentse nuchterheid. En met elke belangrijke overwinning wordt het vertrouwen alleen maar groter en het spel beter. Hier ligt een deel van de basis waarmee elke ploeg is te verslaan. Want wedstrijden win je tussen de oren. Ook, of juist, tegen ploegen die bestaan uit sterke individuen waar 100 miljoen of meer voor is uitgegeven.
Maar lef alleen is niet genoeg. Ajax straalt weer een enorm plezier uit. De ‘jongens’ (mannen kun je ze nauwelijks noemen met deze gemiddelde leeftijd) hebben er lol in. Als ik met mijn vrienden in het stadion zit, is het alsof je naar een partijtje op een Amsterdams schoolplein zit te kijken. En het mooiste is: wij voelen ons ook weer 12. En dit alles gesymboliseerd door de glimlach van Frenkie. 100% puur. Geen tattoos. Geen arrogantie. Gewoon lol en fris-van-de-lever interviews gevend voor de camera. Ik weet zeker dat Ten Hag ook hier een hand in heeft. “Heb lol jongens!”, je hoort het hem roepen met z’n Twentse accent.
Maar het echte geheim is de combinatie van de twee. Een dodelijke cocktail. En die combinatie heeft nog geen ander team laten zien. Zelfs Barcelona laat niet zoveel lef zien als Ajax. Ze hebben lol, maar niet op de jongensachtige manier van Ajax. Behalve Messi misschien. Maar Messi is God. Voorlopig dan, want Frenkie komt eraan.
Ajax is op weg naar Madrid als je het mij vraagt en heeft sowieso al het hoogst haalbare bereikt: ze hebben (wederom) een nieuwe standaard neergezet. Het is een cocktail van twee ingrediënten en de perfectionistische maker komt uit Haaksbergen. Ook al drinkt hij zelf pas na 1 juni.
Geschreven door forumlid en columnist Diederik.
Forum: Ajax: Seizoen 2018/19 (Lid worden? Klik hier!)
